"هیچ ملتی با اجرای نیمه آگاهانه آثار ملل دیگر صاحب هنر ملی نمی‌شود"

علی نصیریان هنرمند پیشکسوت پیام روز ملی تئاتر را نوشت و در آن تاکید کرد برای شکل گیری هنر ملی نباید صرفا به الگوبرداری از هنر دیگر کشورها پرداخت.

به گزارش آی‌فیلم، علی نصیریان بازیگر تئاتر و سینما، دارای نشان درجه یک هنری، نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر و سینما و تلویزیون که آثار ماندگاری در هنرهای نمایشی کشور دارد اولین پیام روز ملی تئاتر ایران را نوشت.

در متن پیام آمده است:

«بسمه تعالی

فرهنگ ریشه زندگی و حیات است و هنر، بارزترین نشانه فرهنگ. تئاتر به مثابه هنرِ مادر بسان درختی است با شاخ و برگ‌های سرسبز و ریشه‌ای کهن که ثمره‌اش جوشش هنری و شورآفرینی است.

در تئاتر، انسان نه شهروند سرزمینی که شهروند زمینی و هستی است. چراغ و آیینه‌ای به منزله آگاهی و معرفت که انعکاس دهنده روشنی و تجلیگر حقایق ازلی ابدی ست. به همان اعتبار که گوهر انسان بر مبنای روابط اجتماعی ست.

در سالیان اخیر بیم آن می‌رفت که با حضور همه جانبه رسانه‌های اجتماعی و فناوری‌های نوین، تئاتر و وضعیت آن به مخاطره بی‌افتد و این هنر شریف و انسانی دستخوش ناملایمات ارتباطی قرار گرفته و در پویه بی امان امواج گم و گور گردد.

اما از آنجا که تئاتر بر ذات «انسان» و «زندگی» مبتنی ست، هرگز کهنگی نمی پذیرد و تا انسان در این اریکه هستی زنده است، تئاتر نیز همپا با او زنده خواهد بود چرا که انسانی‌ترین هنرهاست.

تئاتر به مدد و لطف همین زنده بودن، «زندگانی» را «زنده مانی» می کند و به آن جاودانگی می‌بخشد. تئاتر به ما فرصت اندیشیدن و شهامت سخن گفتن، بیان حقایق، تعمق و تفکر، طرز نگاه زیباشناسانه و کشف حقایق پنهان زندگی و از همه مهمتر شنیدن سخن دیگران را می‌دهد. جهان تئاتر، جهان چند صدائیست و تئاتر صدایی انسانی. از سوی دیگر تئاتر صحنه ارائه فکر و نقد و نظر اجتماعیست، امکانی عظیم تا وقایع را بر صحنه، به حقایق تبدیل کند و جهان امروز، جهان برداشتن فاصله‌هاست. در این دهکده جهانی گویی روز به روز زمین کوچکتر می‌شود و هر اتفاقی که می‌افتد انگار پشت همین دیوار بوده است.

تئاتر ایران جدای از ابعاد نمایشی و آیینی و خرده نمایش‌ها و گونه‌های نمایشی و ظرفیت‌ها و قابلیت‌های گرانسنگ ادبی، به شکل مدرن، یکصد و پنجاهمین سال خود را تجربه می‌کند و در همین عمر کوتاه خویش نشان داده است که از توانمندی، استعداد و خلاقیت‌های درخشانی برخوردار بوده که تاریخ تئاتر ایران گواه این مدعاست و زحمات و جانفشانی هنرمندان این رشته برای بقا و ماندگاری جای تقدیر بسیار دارد.

و در این میان تئاتر ملی آرزوی همیشگی هنرمندان تئاتر کشور بوده است. تئاتری ایرانی که با روحیه و خصال ملی قرابت داشته و هویت و هستی شناسی ایرانی را در فرهنگ جهانی به نمایش بگذارد. جدای از اهداف و زبان مشترک، هر ملتی هویت ویژه خود را داراست و ناگزیر باید هر سرزمینی هنر ملی خود را بیافریند و آن را به تجارب میراث مشترک جهانی پیوند دهد و بی شک در این فرآیند، هیچ ملتی صرفاً با الگوبرداری و اجرای نیمه آگاهانه آثار ملل دیگر صاحب هنر ملی نشده است.

تقارن نوروز به عنوان جشن ملی ایرانیان با روز جهانی تئاتر که اخیراً به پیشنهاد شورای فرهنگ عمومی به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسیده است، هماهنگی و همذاتی خجسته‌ای است. نوروز روز نو است و تئاتر زایش و آفرینش هنری که مدام در حال نو شدن است و به قول پیتر بروک کارگردان تئاتر معاصر، «در تئاتر لوح تدریس، همیشه تمیز و تازه است». تئاتر جوان ایران نیز که به اهتمام نسل نو با اتکا به تجارب پیشکسوتان و در پیوند با آنان دنیایی تازه و جذاب را در قوالب تازه بر صحنه رقم می‌زند و شگفتی می‌آفریند ناشی از همین خصیصه است.
تئاتر طریق همکلامی و همدلی میان انسانهاست، راهی برای تحقق صلح و آرمانهای انسانی به زبان زیبا و خلاق.

به عنوان یکی از اعضای خانواده تئاتر ایران همراه با خانواده جهانی تئاتر در نخستین ایام طلیعه سال نو، جشن ملی خود را همپا با جانبخشی طبیعت و بهار دلها آغاز می‌کند، این تقارن را در تقویم فرهنگی هنری کشور به فال نیک گرفته و برای تئاتر ایران سالی پربرکت و پرنشاط آرزو می‌کنم.»

ب س / س م